Dyscyplina: matematyka. Specjalność: analiza zespolona, funkcje analityczne.
Urodził się 27 stycznia 1885 r. w Grodzisku Górnym koło Leżajska w rodzinie chłopskiej Jana i Elżbiety z domu Majkut. W latach 1892–1894 uczęszczał do 3-klasowej szkoły ludowej w Grodzisku. Aby uzyskać prawo składania egzaminu do szkoły średniej, uczęszczał w roku szkolnym 1895/1896 do klasy 4 szkoły powszechnej w Leżajsku. W latach 1896–1904 kontynuował naukę w gimnazjum w Jarosławiu. Po ukończeniu gimnazjum studiował matematykę w Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Studia ukończył w 1909 r.
Jako najlepszy student otrzymał od Krajowej Rady Szkolnej we Lwowie skierowanie do pracy w charakterze zastępcy nauczyciela matematyki i fizyki w Drohobyczu. Z nominacji zrezygnował, prosząc Radę Szkolną o skierowanie do pracy we Lwowie lub Krakowie, uzasadniając swą prośbę chęcią podjęcia dalszych studiów. Po roku oczekiwania otrzymał pracę na stanowisku zastępcy nauczyciela matematyki i fizyki w IV Gimnazjum w Krakowie, gdzie pracował do końca czerwca 1911 r. Na wniosek władz szkolnych został przeniesiony do pracy na okres jednego roku do gimnazjum w Bochni. Równocześnie rozpoczął współpracę naukową z prof. Kazimierzem.Żorawskim1 z Uniwersytetu Jagiellońskiego. W czasie pracy w gimnazjum w Krakowie przygotował rozprawkę Pierwsze zasady geometrii nieeuklidesowej, która została zamieszczona w sprawozdaniu dyrektora IV Gimnazjum w Krakowie. Na wniosek prof. K. Żorawskiego otrzymał w nagrodę za interesujący artykuł od Akademii Umiejętności stypendium naukowe na roczne studia zagraniczne w Sorbonie w Paryżu – centrum ówczesnej matematyki. Wiosną 1913 r. odbył podróż do Londynu, gdzie poznał osobiście wybitnych matematyka i logika prof. Alfreda Whiteheada2 oraz Bertranda Russella3, współautorów znanej książki Principia Mathematica. Po powrocie z Paryża władze szkolne przydzieliły od września 1913 r. pracę w V Gimnazjum w Krakowie. Od października tego roku – na wniosek prof. K. Żorawskiego – objął jednocześnie stanowisko połówkowego asystenta przy Katedrze Matematyki Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Stopień doktora nauk matematycznych uzyskał w 1916 r. na Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie rozprawy Własności niezmiennicze równań różniczkowych ze względu na przekształcenia stycznościowe, której promotorem był prof. Kazimierz Ż o r a w s k i1. Bezpośrednio po uzyskaniu doktoratu otrzymał stanowisko asystenta w Katedrze Matematyki UJ, pełniąc jednocześnie obowiązki nauczyciela V Gimnazjum w Krakowie, przygotowywał się do habilitacji. Po złożeniu egzaminów w 1922 r. otrzymał tytuł docenta matematyki.
W 1923 r. objął Katedrę Matematyki na Wydziale Chemii Politechniki Warszawskiej z tytułem profesora nadzwyczajnego. W 1924 r. władze Politechniki Warszawskiej uznały jego habilitację i od tego czasu obok wykładów na Politechnice Warszawskiej prowadził wykład monograficzny dla studentów matematyki Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1934–1936 pełnił funkcję dziekana Wydziału Chemii Politechniki Warszawskiej. Od października 1936 r. podjął ponownie pracę w Uniwersytecie Jagiellońskim, przyjmując katedrę po znakomitym matematyku prof. Stanisławie Zarembie4, który przeszedł na emeryturę.
W czasie studiów w Paryżu zawarł bliską znajomość z wybitnym matematykiem francuskim Henri Lebesgue5. W 1938 r. z inicjatywy F. Leji na zaproszenie PTM odwiedził Polskę H. Lebesgue, a w rok później F. Leja został zaproszony przez Francuskie Towarzystwo Matematyczne do wygłoszenia odczytu naukowego w Instytucie H. Poincarégo w Paryżu.
W 1960 r. przeszedł na emeryturę, nie przerywając jednak aktywnej działalności naukowej, dydaktycznej i organizacyjnej. Prowadził nadal seminaria i wykłady dla studentów matematyki Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz seminarium w Krakowskiej Pracowni Instytutu Matematycznego PAN dla matematyków ośrodka krakowskiego specjalizujących się w analizie zespolonej.
Aresztowany 6 listopada 1939 r. w Collegium Novum UJ przez hitlerowców i więziony najpierw w Krakowie, a potem w Sachsenhausen. Zwolniony z obozu w maju 1940 r. przybył do rodzinnej miejscowości Grodzisko, gdzie był pod stałą obserwacją niemiecką. Mimo to prowadził tajne nauczanie i egzaminowanie studentów z UJ. W styczniu 1945 r. zgłosił się do pracy w Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie zajął się organizacją Instytutu Matematycznego UJ, uruchomieniem Oddziału Krakowskiego PTM oraz wznowieniem wydawania Rocznika Polskiego Towarzystwa Matematycznego (Annales Societatis Mathematicae Polonae). Po powstaniu Państwowego Instytutu Matematycznego w 1948 r. (który w 1952 r. został przekształcony w dotychczas istniejący Instytut Matematyczny PAN) objął stanowisko kierownika Działu Funkcji Analitycznych, przyczyniając się do znacznego rozwoju analizy zespolonej w Polsce w okresie powojennym. Pełnił obowiązki dziekana Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego.
Był współzałożycielem Polskiego Towarzystwa Matematycznego w Krakowie w 1919 r. W latach 1963–1965 był prezesem Zarządu Głównego PTM. Został odznaczony członkostwem honorowym tego Towarzystwa. Współpracował z wieloma zagranicznymi instytutami matematycznymi, był członkiem korespondentem Akademii Nauk Ścisłych w Limie. W 1966 r. otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego.
Prace naukowe publikował również za granicą, np.: we francuskim Bulletin des Sciences Mathematiques. Był twórcą krakowskiej szkoły naukowej funkcji analitycznych.
W 1961 r. został laureatem nagrody państwowej I stopnia. W 1966 r. otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego. Jest autorem 10 monografii i podręczników dla studentów, m.in. Rachunek różniczkowy i całkowy, Geometria analityczna i Funkcje zespolone, wydane przez Państwowe Wydawnictwa Naukowe w Warszawie.
W uznaniu zasług dla rozwoju polskiej matematyki, Rada Państwa odznaczyła Go: Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Był też odznaczony złotą odznaką Za pracę społeczną dla m. Krakowa.
Oprócz matematyki kochał muzykę i malarstwo. Był wielkim społecznikiem. W rodzinnej miejscowości był współzałożycielem Orkiestry Włościańskiej, Spółdzielni Mleczarskiej, Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Pożyczkowej im. F. Stefczyka i teatru. Wspierał finansowo wszelkie społeczne inicjatywy, pomagał zdolnym uczniom w kontynuowaniu nauki. Przeznaczył znaczną kwotę pieniędzy na nagrody dla wyróżniających się studentów i młodych pracowników naukowych Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Zmarł w Krakowie 11 października 1979 r. Zgodnie z Jego wolą został pochowany na cmentarzu w rodzinnym Grodzisku Górnym.
Grobowiec prof. F. Leji w Grodzisku Dolnym.
1 Kazimierz Żorawski (1866–1953) - profesor matematyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, Politechniki Warszawskiej oraz Uniwersytetu Warszawskiego. Członek tytularny Polskiej Akademii Nauk. Specjalista w zakresie równań różniczkowych, geometrii różniczkowej oraz fizyki matematycznej.
2 Alfred N. Whitehead (1861–1947) – matematyk i filozof angielski. Wykładowca matematyki w Trinity College w Cambridge, profesor University College i Imperial College of Science and Technology w Londynie oraz Uniwersytetu Harvarda w Cambridge w USA.
3 Bertrand Russell (1872–1970) – filozof i logik angielski. Laureat literackiej Nagrody Nobla.
4 Stanisław Zaremba (1863–1942) – profesor matematyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Członek Polskiej Akademii Umiejętności. Wybitny specjalista w zakresie równań różniczkowych cząstkowych drugiego rzędu.
5 Henri L. Lebesgue (1875–1941) – matematyk francuski, profesor uniwersytetu w Paryżu, członek francuskiej Akademii Nauk.
Źródło:
- Szkoła Podstawowa w Grodzisku Górnym im. Prof. Franciszka Leji 1898–1998, Materiały informacyjne z okazji Obchodów Jubileuszu 100-lecia Szkoły Podstawowej im. prof. Franciszka Leji w Grodzisku Górnym, listopad 1998.
Kilka pamiątkowych zdjęć dotyczących prof. Franciszka Leji
Prof. F. Leja w swoim gabinecie w Uniwersytecie Jagiellońskim.
Izba Pamięci w Szkole Podstawowej im. Prof. F. Leji w Grodzisku Górnym.
Profesor Franciszek Leja za swoją działalność otrzymał:
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski 1954
- Medal 10 Lecia Polski Ludowej 1955
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski 1959
- Nagrodę Państwową II Stopnia 1961
- Złotą Odznakę "Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa 1969
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski 1970
- Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej 1973
A. Prace naukowo-badawcze
- Własności niezmiennicze równań różniczkowych ze względu na przekształcenia stycznościowe, Prace Mat.-Fiz. 29 (1918), s. 179-256 (praca doktorska).
- Bestimmung der Invarianten der gewöhnlichen Differentialgleichungen in Bezug auf die Punkttransformationen, Monatsh. Math. und Physik 29 (1918), s. 203-254.
- O warunkach, aby zwyczajne równanie różniczkowe rzędu 1-go posiadało całki osobliwe, Wiadom. Mat. 22 (1918), s. 83-109.
- Sur la distribution des valeurs des fonctions analytiques dans leurs domaines d'existence, Ann. Soc. Polon. Math. 1 (1922), s. 35-57.
- Sur les surfaces singuliéres des fonctions analytiques de deux variables complexes, ibidem 1 (1922), s. 74-84.
- Sur une propriété des domaines concaves, ibidem 3 (1924), s. 222-224 (wspólna z W. W i l k o s z e m).
- Series entiéres doubles et multiples, Prace Mat.-Fiz. 33 (1925), s. 1-24.
- Sur une dépendence linéaire et son application, ibidem 34 (1926), s. 31-34.
- Sur les séries semi-convergentes, Ann. Soc. Polon. Math. 4 (1926), s. 113-120.
- Sur la notion du groupe abstrait topologique, Fund. Math. 9 (1927), s. 37-44.
- Un lemme topologique et son application dans la théorie des groupes abstraits, ibidem 10 (1927), s. 421-426.
- Sur les équations équivalentes aux équations différentielles linéaires du 3 ordre, Sprawozd. z Posiedz. Tow. Nauk. Warsz. 19 (1927), s. 407-420.
- Sur une propriété des séries entiéres doubles, C. R. Acad. Sci. Paris 185 (1927), s. 1103-1105.
- Sur la frontiére du domaine de convergence des series entiéres doubles, Ksiêga Pami¹tkowa 1-go Pol. Zjazdu Matemat., Lwów 1928, s. 127-133.
- Sur la continuité de la somme des séries entiéres multiples, Bull. Soc. Math. France 57 (1929), s. 72-77.
- Przyczynek do teorii zbieżności średniej, Mathesis Polska 5 (1930), s. 9-15.
- Sur les transformations linéaires des suites doubles et multiples, Bull. Acad. Polon. Cl. Sci. Math. Sér. A (1930), s. 1-10.
- Sur la notion de convergence des séries doubles, Math. Ann. 103 (1930), s. 364- 368.
- Sur les séries de Dirichlet doubles, Comptes Rendus du I. Congrés des Math. des Pays Slaves (1930), s. 140-158.
- Sur la sommation des séries entiéres par la méthode des moyennes, Bull. Sci. Math. Paris 54 (1930), s. 239-245.
- Sur une propriété des séries entiéres, Math. Ann. 104 (1930), s. 143-149.
- Sur quelques propriétes frontiéres des séries entiéres doubles, Atti del Congr. Internat, dei Matem. Bologna (1930), s. 347-355.
- Remarque sur la convergence des séries doubles, Ann. Soc. Polon. Math. 9 (1931), s. 135-142.
- Sur une propriété des séries de polynômes, C. R. Acad. Sci. Paris 193 (1931), s. 506-509.
- Sur le facteur de convergence des séries de polynômes, ibidem 193 (1931), s. 764-766.
- Sur la domaine de convergence des séries des polynômes homogénes, ibidem 194 (1932), s. 431-434.
- Sur une famille de séries trigonométriques doubles, Bull. Soc. Math. France 59 (1932), s. 119-127.
- Sur les suites de fonctions analytiques, Mathematica (Cluj) 6 (1932), s. 89-96.
- Sur les suites de polynômes bornés sur une courbe, Math. Ann. 107 (1932), s. 68-92.
- Sur les séries des polynômes homogénes, Rend. Circ. Mat. Palermo 56 (1932), s. 419-445.
- Sur la croissance des suites de polynômes convergentes sur la frontiére d’un domaine, Verhandl. des Intern. Math. Kongress Zürich (1932), s. 139-140.
- Sur une propriété des suites des fonctions analytiques bornées sur une courbe, C. R. Acad. Sci. Paris 196 (1933), s. 321-323.
- O współczynnikach zbieżności szeregów funkcyj analitycznych, Sprawozd. z Posiedz. Tow. Nauk. Warsz., Wydz. III, 25 (1933), s. 4-6.
- Sur les suites de polynômes bornés presque partout sur la frontiére d'une domaine, Math. Ann. 108 (1933), s. 517-524.
- Sur une constante liée a chaque ensemble plan fermé et son application, C. R. Acad. Sci. Paris 197 (1933), s. 21-22.
- O pewnej własności podwójnych szeregów Dirichleta, Sprawozd. z Posiedz. Tow. Nauk. Warsz., Wydz. III, 26 (1933), s. 3-11.
- Sur certaines limites relatives aux polynômes de Lagrange et aux ensembles fermés, Bull. Acad. Polon. Sci., Ser. A. 9 (1933), s. 281-289.
- Sur l’existence du domaine de convergence des séries des polynômes homogénes, ibidem 10 (1933), s. 453-461.
- Sur une fonction limite liée aux polynômes de Lagrange et aux ensembles fermés, C. R. Acad. Sci. Paris 198 (1934), s. 42-44.
- Une méthode de construetion de la fonction de Green appartenant à un domaine plan quelconque, ibidem 198 (1934), s. 231-234.
- Sur les séries de polynômes homogénes bornés sur un segment rectiligne, Rend. Circ. Mat. Palermo 58 (1934), s. 144-150.
- Sur la definition du diamétre et de l’écart transfini des ensembles plans, Ann. Soc. Polon. Math. 12 (1934), s. 29-34.
- Sur les suites de polynômes, les ensembles fermés et la fonction de Green, ibidem 12 (1934), s. 57-71.
- Sur une suite de fonctions liées aux ensembles plans fermés, ibidem 13 (1934), s. 53-58.
- Construction de la fonction analytique effectuant la représentation conforme d’un domaine plan quelconque sur le cercle, Math. Ann. 111 (1935), s. 501-504.
- Les suites des polynómes et la representation conforme, Èasopis Pest. Mat. a Fis. 64 (1935), s. 151-153.
- Sur les séries de Taylor des fonctions de deux variables réelles, Mathematica (Cluj) 9 (1935), s. 159-163.
- Sur une fonction harmonique liée â un ensemble fermé quelconque de points de l’espace, C. R. Acad. Sci. Paris 201 (1935), s. 932-935.
- Sur une classe de suites â termes réels, Bull. Acad. Polon. Sci. Matli. Cracovie 1/2 (1936), s. 1-7.
- Sur certaines fonctions d’ensemble dans un espace métrique quelconque, C. R. Acad. Sci. Paris 202 (1936), s. 816-818.
- Remarque sur le diamétre transfini d’un ensemble des points de l’espace, Prace Mat.-Fiz. 44 (1936), s. 331-336.
- Sur une famille de fonctions harmoniques dans le plan liées â une fonction donnée sur la frontiére d’un domaine, Bull. Acad. Polon. Sci. et Lettre Sci. Math. ¾ (1936), s. 79-92.
- Sur une suite de polynômes et la represéntation conforme d’un domaine plan sur un cercle, Ann. Soc. Polon. Math. 14 (1936), s. 116-134.
- Sur une fonction homogéne de deux variables jouissant d'une propriété extremale, Ann. Acad. Sci. Tech. Varsovie 3 (1936), s. 193-206.
- Sur certaines fonctions limites liées aux ensembles fermés de points de l’espace, Ann. Soc. Polon. Math. 15 (1936), s. 145-160.
- Remarque sur un théoréme des M.M. Pólya et Szegö, ibidem 15 (1937), s. 168-177.
- Sur les séries des polynômes homogénes de deux variables, Compt. Rendus du Congr. Inter. des Math. Oslo 2 (1937), s. 112-111.
- Généralisation de certaines fonctions d'ensemble, Ann. Soc. Polon. Math. 16 (1937), s. 41-52.
- Sur certaines propriétes de la formule d'inlerpolation de Lagrange, ibidem 16 (1938), s. 112-125.
- Sur certaines fonctions rationelles extrémales, C. R. Acad. Sci. Paris 206 (1938), s. 639-644.
- Sur l’approximation des fonctions continues par certaines fonctions harmoniques, ibidem 207 (1938), s. 471-473.
- Sur une famille de fonctions harmoniques liées à une fonction donnée dans unintervalle, Ann. Soc. Polon. Math. 17 (1938), s. 1-7.
- Sur une propriété des suites des polynômes bornés sur une courbe et sur son application, Ann. Acad. Sci. Tech. Varsovie 5 (1938), s. 8-21.
- Une méthode de construction de la fonction de Green des domaines plans quelconques, ibidem 5 (1938), s. 100-114.
- Sur les points zéros des fonctions analytiques de plusieurs variables, Ann. Soc. Polon. Math. 17 (1939), s. 227-230.
- Sur les suites de polynômes et la fonction de Green généralisée, ibidem 18 (1945), s. 4-11.
- Sur une probléme de l’interpolation, ibidem 18 (1945), s. 123-128.
- Sur le domaine de convergence des séries de polynômes homogénes a deux variables, Ann. Acad. Sci. Tech. 7 (1946), s. 1-9.
- Sur les polynômes de Tchebycheff et la fonction de Green, Ann. Soc. Polon. Math. 19 (1947), s. 1-6.
- Sur les suites monotones en moyenne, ibidem 19 (1947), s. 133-139.
- Un critére de régularité des points frontiéres dans le probleme de Dirichlet plan, C. R. Acad. Sci. Paris 224 (1947), s. 882-883.
- Une condition de régularité et d'irrégularité des points frontiéres dans le probleme de Dirichlet, Ann. Soc Polon. Math. 20 (1947), s. 223-228.
- Sur une propriété des polynômes de Lagrange, C. R. Acad. Sci. Paris 226 (1948), s. 1416-1419.
- Sur une propriété, des suites de polynômes, Ann. Soc. Polon. Math. 21 (1948), s. 1-6.
- Sur une propriété des polynômes d'interpolation de Lagrange, ibidem 21 (1948), s. 80-89.
- Remarques sur le travail précédent de M. Mauro Picone, ibidem 21 (1948), s. 170-172.
- Une généralisation de l'écart et du diamétre transfini d'un ensemble, ibidem 22: (1949), s. 35-42.
- Sur une classe de fonctions homogénes et les séries de Taylor des fonctions de deux variables, ibidem 22 (1949), s. 245-268.
- Pewna metoda przybliżania funkcji rzeczywistych zmiennej zespolonej, Časopis. Pest. Mat. a Fis. 74 (1949), s. 202-206.
- Sur les coefficients des fonctions analytiques univalentes dans le cercle et les points extrémaux des ensembles, Ann. Soc. Polon. Math. 23 (1950), s. 69-78.
- Une nouvelle démonstration d'un théoréme sur les séries de fonctions analytiques, Actas de la Acad. Nac. de Lima 13 (1950), s. 3-7.
- Une méthode d'approximation des fonctions réelles d'une variable complexe par des fonctions harmoniques, Rend. Accad. Naz. Lincei, ser. VIII, vol. 8, fasc. 4 (1950), s. 292-302.
- Une méthode élémentaire de résolution du probléme de Dirichlet dans la plan, Ann. Soc. Polon. Math. 23 (1950), s. 230-245.
- O problemie Dirichleta przy obłożeniu nieciągłym, Dodatek do Rocznika Pol. Tow. Mat. 22 (1950), s. 42-44.
- Remarque sur les séries entiéres doubles, Ann. Soc. Polon. Math. 24 (1952), s. 19-24.
- Sur une famille de fonctions analytiques extrémales, ibidem 25 (1953), s. 1-16.
- Polynômes extrémaux et la représentation conforme des domaines doublement connexes, Ann. Polon. Math. 1 (1954), s. 13-28.
- Un lemme sur les polynômes de Lagrange, ibidem 2 (1955), s. 73-76 (wspólna z Z. O p i a l e m).
- Sur la distribution des points extrémaux dans ensembles plans, Ann. Mat. Pura Appl. 39 (1955), s. 143-146.
- Konstrukcja funkcji odwzorowującej konforemnie dowolny obszar jednospójny na koło, Zastos. Mat. 2 (1955), s. 117-122.
- Rozwartość i punkty ekstremalne zbioru, Prace Mat. 1 (1955), s. 56-70.
- Distributions libres et restreintes des points extrémaux dans les ensembles plans, Ann. Polon. Math. 3 (1956), s. 147-156.
- Propriété des points extrémaux des ensembles plans et leur application à la représentation conforme, ibidem 3 (1957), s. 319-342.
- O rozwartości arytmetycznej, geometrycznej i harmonicznej zbioru, Zeszyty Naukowe Uniw. Jagielloñ. 3 (1957), s. 49-59.
- Sur certaines suites liées aux ensembles plans et leur application a la représentation conforme, Ann. Polon. Math. 4 (1957), s. 8-13.
- Points extrémaux des ensembles et leur application dans la théorie des fonctions, Ann. Acad. Sci. Fenn. Ser. A I Math. 250/20, Helsinki 1958, s. 3-6.
- Sur la domaine de convergence des séries de polynômes homogénes de deux variables complexes, Ann. Polon. Math. 6 (1959), s. 93-98.
- Sur les moyennes arithmetiques, géometriques et harmoniques des distances mutuelles des points d'un ensemble, ibidem 9 (1961), s. 211-218.
- Sur certaines suites de fonctions extrémales de plusieurs variables complexes, ibidem 12 (1962), s. 105-114.
- O szeregach potęgowych wielokrotnych, Prace Mat. 9 (1965), s. 115-121.
B. Artykuły i podręczniki
- Pierwsze zasady geometrii nieeuklidesowej, Sprawozd. IV Gimn., s. 1-38, Kraków 1911.
- O pojęciu nieskończoności, Ogniwo, nr 5, s. 22-42, Kraków 1922.
- Congres des Mathématiciens des Pays Slaves, Enseig. Math. (Généve) 28 (1929), s. 305-350.
- Geometria analityczna i początki geometrii różniczkowej, Drukarnia Społeczna, VII+277 s., Kraków 1934.
- Geometria analityczna, Nakł. Kółka Mat.-Fiz. UJ (skrypt), 256 s., Kraków 1946.
- Geometria analityczna, Komisja Wyd. Bratniej Pomocy Stud. Politechniki Gdańskiej, cz. 1, Geometria płaska (skrypt), 171 s., Gdańsk 1949.
- Geometria analityczna, PWN, s. 288, Warszawa 1954; wyd. 6 zmienione, przy współpracy F. B i e r s k i e g o, PWN, 256 s., Warszawa 1966.
- Rachunek różniczkowy i całkowy ze wstępem do równań różniczkowych, Oddz. Krak. Poi. Tow. Mat., wyd. 1, VIII+ 300 s., Kraków 1947; wyd. 10, rozszerzone, przy współpracy F. B i e r s k i e g o, PWN, Warszawa 1969.
- Funkcje analityczne i harmoniczne, Nakł. Kółka Mat.-Fiz. UJ (skrypt), 271 s., Kraków 1948.
- Funkcje analityczne i harmoniczne, t. I, 174 s., Monografie Matematyczne 29, Warszawa 1952.
- Funkcje zespolone, wyd. 1, 314 s., PWN, Bibl. Mat. T. 29, Warszawa 1967; wyd. 3, z dodatkiem J. S i c i a k a, Wstęp do teorii funkcji analitycznych wielu zmiennych, PWN, Bibl. Mat. t. 29, Warszawa 1973.
- Teoria funkcji analitycznych, PWN, Bibl. Mat. t. 14, 558 s., Warszawa 1957.
- Powstanie Polskiego Towarzystwa Matematycznego, Wiadom. Mat. 12 (1969), s. 3-8.
- Dawniej było inaczej, rękopis, 58 s.
C. Artykuły o Profesorze
- J. Górski: Wspomnienia o profesorze F. Leji, Matematyka nr 5/169, 1980.
- W. Ottenbreit, Wspomnienia o Franciszku Leji w [7].
- B. Pempuś: Profesor Franciszek Leja Nestor Polskiej Matematyki, Gazeta Grodziska 3(91), Listopad 1991.
- F. Leja: Dawniej było inaczej, maszynopis, 47s.
- J. Siciak: Franciszek Leja 1985-1979, Wiadomości matematyczne.
- B. Szafirski (red): Złota Księga Wydziału Matematyczno Fizycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2000.
- Szkoła Podstawowa w Grodzisku Górnym imienia prof. Franciszka Leji 1898 - 1998, praca zbiorowa.
Opracował: Zbigniew Suraj