Jan Woźniacki

Dyscypliny: matematyka, metalurgia. Specjalność: cybernetyka.

Urodził się 18 października 1911 r. w Myślenicach w wielodzietnej rodzinie robotniczej Karola i Bronisławy z domu Jędrzejczyk. Szkołę podstawową i pierwsze trzy klasy gimnazjum ukończył w Myślenicach. Do następnych klas gimnazjalnych uczęszczał i egzamin dojrzałości w dniu 27 maja 1929 r. złożył w Gimnazjum Ogólnokształcącym im. A. Mickiewicza w Krakowie. W roku akademickim 1929/1930 rozpoczął studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie. Ze względu na trudne warunki materialne w domu rodzinnym przerwał studia po I roku i podjął pracę zarobkową, udzielając korepetycji. W roku akademickim 1931/1932 rozpoczął studia z matematyki na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W 1936 r. uzyskał absolutorium na tym Wydziale. W roku akademickim 1934/1935 odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu. Pod koniec 1936 r. podjął ponownie studia na Akademii Górniczej w Krakowie. W latach 1936–1939 wysłuchał wszystkich wykładów i zdał prawie wszystkie egzaminy. Pracę magisterską z matematyki obronił 31 października 1952 r. na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego, uzyskując stopień magistra filozofii. Nominację na stanowisko docenta, nadaną przez Centralną Komisję Kwalifikacyjną przy Polskiej Akademii Nauk otrzymał 16 lutego 1955 r. Tytuł profesora nadzwyczajnego w Instytucie Odlewnictwa w Krakowie uzyskał na podstawie uchwały Rady Państwa z dnia 12 września 1962 r. Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w dniu 25 czerwca 1963 r. na Wydziale Metalurgicznym AGH w Krakowie na podstawie rozprawy doktorskiej Teoretyczne podstawy sporządzania krzywych kalibracyjnych, której promotorem był prof. dr hab. inż. Zygmunt  J a s i e w i c z¹  z Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.

W dniu 1 lipca 1939 r. przeniósł się wraz z rodziną do Niska, podejmując pracę na stanowisku asystenta stalowni w Zakładach Południowych w Stalowej Woli. Jako podporucznik 6 pułku artylerii lekkiej uczestniczył w kampanii wrześniowej i wraz z pułkiem dotarł 20 września 1939 r. za Lwów. Po ucieczce z wojska objął stanowisko nauczyciela matematyki w gimnazjum w Nisku. Aresztowany 5 listopada 1939 r. wraz z innymi nauczycielami z Niska przez hitlerowców i więziony najpierw w Rzeszowie, a potem – jako oficer wojsk polskich – w obozie jenieckim Oflag VII a w Murnau. Zwolniony z obozu 29 kwietnia 1945 r. przez wojska amerykańskie przybył do Krakowa, gdzie od 1 lutego 1946 r. podjął pracę na stanowisku asystenta w Katedrze Matematyki Akademii Górniczo-Hutniczej. W dniu 14 grudnia 1946 r. uzyskał dyplom magistra inżyniera metalurga. Od 1 stycznia 1948 r. podjął równocześnie pracę w Instytucie Odlewnictwa na stanowisku kierownika Działu Wytrzymałościowego (do 1 maja 1952 r.), a następnie głównego metalurga (do 3 września 1955 r.) oraz zastępcy dyrektora Instytutu ds. techniczno-laboratoryjnych. Od 1 września 1964 r. rozpoczął pracę w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Rzeszowie, obejmując funkcję dziekana Wydziału Mechanicznego oraz kierownika Zespołu Matematyki na Wydziale Ogólnotechnicznym. W dniu 1 września 1966 r. został powołany na stanowisko prorektora Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Rzeszowie, które zajmował do 31 sierpnia 1972 r. W latach 1964–1972 był zatrudniony na godzinach zleconych w Katedrze Matematyki Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie, prowadząc na studiach dziennych i zaocznych wykłady i ćwiczenia z rachunku prawdopodobieństwa, elementów techniki obliczeniowej, wykłady specjalne oraz seminaria. W latach 1970–1973 był kierownikiem Zespołu Matematyki na Wydziale Elektrycznym, a od 1 października 1972 do 30 sierpnia 1973 sprawował funkcję dziekana Wydziału Elektrycznego. Od 1 września 1973 r. aż do przejścia na emeryturę w dniu 31 stycznia 1980 r. był dyrektorem Instytutu Matematyki i Fizyki w Politechnice Rzeszowskiej. Dzięki jego inicjatywie w dniu 1 września 1973 r. utworzono w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Rzeszowie Ośrodek Elektronicznej Techniki Obliczeniowej.

Był człowiekiem bardzo życzliwym ludziom, pogodnym, cieszącym się ogólną sympatią, lubianym przez studentów.

Udzielał się w pracach Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, przewodnicząc w latach 1974–1976 Komisji Socjalnej i Warunków Pracy. W latach 1969–1972 przewodniczył Radzie Szkoły ds. Młodzieży. Pracował społecznie w Rzeszowskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk, pełniąc w latach 1966-1975 funkcję prezesa tego towarzystwa. Za aktywną działalność społeczną w 1986 r. został odznaczony medalem 50-lecia ruchu naukowego w Rzeszowie. Był członkiem Rzeszowskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Matematycznego oraz wielu organizacji polityczno-społecznych i zawodowych.

Za swoje osiągnięcia był wielokrotnie odznaczony, w tym: Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi (1955, 1962), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1972), Tytułem Honorowym Zasłużony Nauczyciel PRL (1975), Medalem XXX-lecia PRL (1974), odznaką Zasłużony dla Województwa Rzeszowskiego (1969). W 1980 roku otrzymał medal Zasłużony dla Politechniki Rzeszowskiej. Został wyróżniony wieloma nagrodami, w tym indywidualną nagrodą II stopnia ministra oświaty i szkolnictwa wyższego w 1969 r. i zespołową nagrodą III stopnia ministra nauki, szkolnictwa wyższego i techniki w 1974 r.

Zmarł 13 maja 2000 r. w Rzeszowie. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Rzeszowie-Wilkowyi.

Grobowiec na Cmentarzu Komunalnym w Rzeszowie-Wilkowyi.

___________________________________________________

¹Zygmunt Jasiewicz (1897–1966) – profesor zwyczajny AGH w Krakowie, specjalista w zakresie fizyki metali, metaloznawstwa, i metod statystycznych w metaloznawstwie.

Źródło:

1. K.E. Oczoś.: Politechnika Rzeszowska 1951–2001, Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 2001.

Profesor Jan Woźniacki za swoją działalność otrzymał:

• Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi (1955, 1962),
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1972),
• Tytuł Honorowy Zasłużony Nauczyciel PRL (1975),
• Medal XXX-lecia PRL (1974),
• odznakę Zasłużony dla Województwa Rzeszowskiego (1969), 
• medal Zasłużony dla Politechniki Rzeszowskiej (1980), 
• medal 50-lecia ruchu naukowego w Rzeszowie (1986),
• indywidualną nagrodą II stopnia ministra oświaty i szkolnictwa wyższego (1969),
• zespołową nagrodą III stopnia ministra nauki, szkolnictwa wyższego i techniki (1974).

A. Prace naukowo-badawcze

1. Teoretyczne podstawy sporządzania krzywych kalibracyjnych, Wydział  Metalurgiczny AGH w Krakowie, 1963 (praca doktorska).

Opracował: Zbigniew Suraj