Stanisław MiduraDziedzina: Matematyka Data urodzenia: 08/04/1933 Miejsce urodzenia: Wampierzów Powiat: mielecki Data śmierci: 18/12/2021 Miejsce śmierci: Rzeszów |
Życiorys
Dyscyplina: matematyka. Specjalność: równania funkcyjne.
Urodził się 8 kwietnia 1933 r. w Wampierzowie koło Mielca, województwo rzeszowskie, w rodzinie chłopskiej Franciszka i Zofii z domu Kapinos. Szkołę podstawową ukończył w Wampierzowie w 1948 r. Świadectwo dojrzałości uzyskał w 1952 r. w Liceum Pedagogicznym w Mielcu. W latach 1952–1953 pracował jako nauczyciel w Szkole Podstawowej w Brniu Osuchowskim, pełniąc jednocześnie funkcję kierownika. Od 1953 do 1955 odbywał zasadniczą służbę wojskową. Studia matematyczne ukończył w 1959 r. w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie.
W latach 1959–1965 pracował na stanowisku asystenta w Katedrze Analizy Matematycznej WSP w Krakowie. W okresie 1959–1962 był zatrudniony jednocześnie na stanowisku nauczyciela matematyki w Technikum Budowlanym w Krakowie. Będąc asystentem prowadził także w Rzeszowie zajęcia na kierunku matematyka w ramach Studium Terenowego WSP w Krakowie. W 1965 r. przeniósł się na stałe do Rzeszowa, podejmując pracę w nowo utworzonej Katedrze Matematyki Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie. Pod kierunkiem prof. dra hab. Zenona M o s z n e r a1 z WSP w Krakowie przygotował pracę doktorską Ogólna teoria równania translacji a rozwiązanie niektórych równań funkcyjnych w teorii obiektów geometrycznych, którą obronił na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1966 r. W 1973 r. habilitował się w Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie pracy Sur la dètermination de certains sous – groupes du groupe a l’aide d’èquations fonctionnelles. Tytuł profesora otrzymał w 1990 r. Były profesor Uniwersytetu w Tiarecie (Algieria) i Uniwersytetu Marii-Curie Skłodowskiej w Lublinie (filia w Rzeszowie). W latach 1977–1999 był dyrektorem Instytutu Matematyki (do roku 1981 kierownikiem Katedry Matematyki) Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie oraz kierownikiem Katedry Matematyki Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie. W 2003 r. przeszedł na emeryturę.
Specjalizował się w zakresie teorii obiektów geometrycznych i równań funkcyjnych. Jego zainteresowania naukowe kształtowały się pod wpływem wybitnych matematyków, profesorów S. Gołąba i Z. Mosznera. Głównym przedmiotem badań były teoria obiektów geometrycznych i wyznaczanie podstruktur grup różniczkowych. Niektóre jego wyniki są cytowane w literaturze podręcznikowej. W monografii: M. Kucharzewski: Elementy teorii obiektów geometrycznych, Uniwersytet Śląski, Katowice 1969, w spisie treści rozdziału 2 jest paragraf zatytułowany Twierdzenie o translacji S. Midury. Uzyskane wyniki naukowe były inspiracją nie tylko dla jego uczniów, ale także m.in. dla matematyków francuskich Jeana Dhombresa i Nicole Brillouét. Wyrazem uznania dla dokonań naukowych były liczne zaproszenia na międzynarodowe sympozja. Był promotorem 2 prac doktorskich, recenzentem 19 rozpraw doktorskich i 2 prac habilitacyjnych.
Brał udział w 38 międzynarodowych sympozjach naukowych poświęconych równaniom funkcyjnym lub geometrii różniczkowej, m.in. w Austrii, Kanadzie, Francji, Włoszech, Niemczech, USA, i w b. ZSRR. Jest autorem 73 publikacji naukowych, w tym: Sur les solutions de l’equation de translation, Aequationes Mathematicae, vol. 1, fasc. 1/2 (1968), 77-84; Les solutions continues de l’equation de translation sur le groupe additif des nombres reels, Demonstratio Mathematicae vol. 19 (1986), 637-646; On solutions of some systems of functional equations, Demonstratio Mathematicae vol. 31 (1998), 297-302.
Pełnił wiele znaczących funkcji w WSP w Rzeszowie i poza nią. W latach 1975–1978 był dziekanem Wydziału Matematyczno-Fizycznego w WSP w Rzeszowie, a w okresie od 1978 do 1981 był prorektorem ds. nauki. W latach 1980–1999 kierował Instytutem Matematyki. W 1976 r. został powołany w skład Zespołu Dydaktyczno-Wychowawczego Ministerstwa Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki. W tym samym roku został członkiem Państwowej Komisji Egzaminów Kwalifikacyjnych dla Nauczycieli przy Instytucie kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych w Rzeszowie. Od 1978 r. był przewodniczącym tej komisji.
Od 1965 r. był aktywnym członkiem Oddziału Rzeszowskiego Polskiego Towarzystwa Matematycznego, pełniąc przez jedną kadencję funkcję prezesa (1984–1986). Był członkiem Rzeszowskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (po zmianie nazwy w 1975 r. Towarzystwa Naukowego w Rzeszowie). W latach 1972–1976 był prezesem Rady Zakładowej ZNP, działającej przy WSP w Rzeszowie. Od 1972 do 1974 był wiceprezesem Zarządu Okręgu ZNP w Rzeszowie (społecznie).
Za osiągnięcia w działalności naukowej, dydaktycznej, organizacyjnej i społecznej był honorowany różnymi nagrodami i wysokimi odznaczeniami. Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1984) oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1978). W 1997 r. za osiągnięcia w pracy naukowej otrzymał Nagrodę Miasta Rzeszowa.
Był życzliwy ludziom, a przy tym bardzo wymagający wobec siebie, uczniów i współpracowników. Jego wiedza i umiejętności oraz talent dydaktyczny odgrywały i odgrywają w dalszym ciągu wielką rolę w kształceniu studentów matematyki oraz młodej kadry naukowej.
Oprócz matematyki interesował się polityką i turystyką.
Zmarł 18 grudnia 2021 roku w Rzeszowie. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Rzeszowie-Wilkowyi.
__________________________________________
1 Zenon Moszner (1930 - 2021) - matematyk polski, profesor Akademii Pedagogicznej im. KEN w Krakowie, wybitny specjalista z zakresu geometrii różniczkowej, równań funkcyjnych i dydaktyki matematyki.
Źródło:
Kalendarium wydarzeń
Data | Rodzaj wydarzenia | Miejsce | Komentarz |
08/04/1933 | Urodzony(a) | Wampierzów | |
1948 | Ukończenie szkoły podstawowej | Wampierzów | |
1952 | Ukończenie szkoły średniej | Mielec | Liceum Pedagogiczne w Mielcu |
1952-1953 | Praca | Breń Osuchowski, mielecki | Nauczyciel w Szkole Podstawowej |
1959 | Ukończenie studiów | Kraków | Studia matematyczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie |
1959-1962 | Praca | Kraków | Nauczyciel matematyki w Technikum Budowlanym |
1959-1965 | Praca | Kraków | Asystent w Katedrze Analizy Matematycznej WSP |
1965 | Praca | Rzeszów | Podejmuje pracę w nowo utworzonej Katedrze Matematyki Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie |
1966 | Uzyskanie stopnia doktora | Kraków | Pracę doktorską obronił na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego |
1973 | Uzyskanie stopnia doktora habilitowanego | Kraków | Habilitował się w Uniwersytecie Jagiellońskim |
1975-1978 | Praca | Rzeszów | Dziekan Wydziału Matematyczno-Fizycznego w WSP |
1978-1981 | Praca | Rzeszów | Prorektor ds. nauki |
1990 | Uzyskanie tytułu profesora | ||
1980-1999 | Praca | Rzeszów | Kierował Instytutem Matematyki |
2003 | Przejście na emeryturę | ||
18/12/2021 | Zmarł(a) | Rzeszów |
Nagrody i odznaczenia
Publikacje
Doktoranci
1. Zbigniew Wilczyński: Wyznaczanie pewnych podgrup multiplikatywnej półgrupy macierzy kwadratowych przy pomocy równań funkcyjnych , 1985 |
2. Janusz Brzdęk: Rozwiązanie ogólne równania funkcyjnego f(x f(y) + y fn(x)) = f(x)f(y) , 1991 |