Wiesław Antoni PleśniakDziedzina: Matematyka Data urodzenia: 15/05/1944 Miejsce urodzenia: Strzyżów Powiat: rzeszowski |
Życiorys
Dyscyplina: matematyka. Specjalność: analiza rzeczywista i zespolona, teoria aproksymacji
Urodził się 15 maja 1944 r. w Strzyżowie w województwie podkarpackim w rodzinie Kazimierza i Bronisławy z domu Peteraf. Jego ojciec był urzędnikiem. Do szkoły podstawowej uczęszczał w Łańcucie, gdzie z niebywałą pasją uczył matematyki Stanisław Martuszewski. Prof. W. Pleśniak już od wczesnych lat szkolnych zdradzał szczególne zainteresowanie matematyką. Brał aktywny udział w zawodach matematycznych na szczeblu zarówno powiatowym jak i wojewódzkim, będąc wielokrotnie ich laureatem. Po ukończeniu szkoły podstawowej kontynuował naukę w I Liceum Ogólnokształcącym im. Henryka Sienkiewicza w Łańcucie. Jako uczeń liceum uczestniczył w olimpiadach matematycznych dla uczniów szkół średnich, do których przygotowywał się pod opieką znanego nauczyciela matematyki, profesora Jana Marszała. W 1962 r. został laureatem XIII Olimpiady Matematycznej. W okresie szkolnym ważną rolę w życiu odgrywała również muzyka. Uczęszczał do szkoły muzycznej w Łańcucie, ucząc się gry na skrzypcach i na klarnecie. Był tam członkiem orkiestry symfonicznej, kameralnej i dętej aż do przedostatniej klasy licealnej.
W 1962 r. jako laureat olimpiady matematycznej został przyjęty bez egzaminu wstępnego na studia na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studia te ukończył w 1967 r. uzyskując stopień magistra matematyki. W latach 1967-1969 pracował w Oddziale Krakowskim Instytutu Maszyn Matematycznych w Warszawie. Od 1969 r. do 1972 r. przebywał na studiach doktoranckich matematyki w UJ. Po studiach rozpoczął pracę naukowo-dydaktyczną na Uniwersytecie Jagiellońskim, przechodząc tam wszystkie stopnie kariery akademickiej. Stopień naukowy doktora nauk matematycznych uzyskał na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii UJ w 1972 r. na podstawie rozprawy doktorskiej „Funkcje quasi-analityczne w sensie Bernsteina”. Promotorem rozprawy był prof. Józef Siciak, a recenzentami prof. Zbigniew Ciesielski z Oddziału Gdańskiego Instytutu Matematycznego PAN oraz prof. Stanisław Łojasiewicz z Instytutu Matematyki UJ. Praca doktorska została wyróżniona nagrodą im. Stefana Mazurkiewicza Polskiego Towarzystwa Matematycznego (1977) oraz nagrodą III stopnia Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1973). W 1980 r. Rada Wydziału Matematyki i Fizyki Uniwersytetu Jagiellońskiego nadała mu stopień doktora habilitowanego nauk matematycznych na podstawie rozprawy habilitacyjnej „L-regularność zbiorów zwartych w Cn”, którą napisał podczas pobytu na Uniwersytecie w Tuluzie. W 1981 r. praca ta została wyróżniona nagrodą III stopnia Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki. W 1989 r. uzyskał tytuł profesora nauk matematycznych. W tym samym roku objął stanowisko profesora nadzwyczajnego UJ, a w 1992 r. został profesorem zwyczajnym tej uczelni. W latach 1981–1984 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Matematyki i Fizyki UJ. W 1991 r. został kierownikiem Katedry Teorii Aproksymacji w Instytucie Matematyki UJ. Pełnił również funkcję kierownika Studiów Doktoranckich Matematyki na Wydziale Matematyki i Informatyki UJ (1998–2008).
Prof. Wiesław Pleśniak jest wybitnym specjalistą w zakresie analizy rzeczywistej i zespolonej oraz teorii aproksymacji wielomianowej. Zainicjował wykorzystanie metod geometrii subanalitycznej Gabriełowa-Hironaki-Łojasiewicza i teorii struktur o-minimalnych w teorii aproksymacji, które w połączeniu z teorią pluripotencjału, w szczególności z teorią funkcji ekstremalnej Siciaka, okazały się niezwykle skutecznym narzędziem w tej dziedzinie. Jest autorem ponad 60 publikacji naukowych, wydanych w prestiżowych czasopismach polskich lub zagranicznych. Wypromował 7 doktorów, z których dwóch uczniów ma już tytuł profesora, a dalszych dwoje stopień doktora habilitowanego.
Był wykładowcą kilku francuskich uniwersytetów (Nancy, Paris-Orsay, Toulouse, Marseille,Toulon, Lille) i koordynatorem wielu programów współpracy polsko-francuskiej (typu ATP, Projet Formation-Recherche, ECO-NET, Polonium), a także programu współpracy polsko-belgijskiej (Go West-Go East, Université de Liège). Był w latach 2005-2006 członkiem Nominating Committee of the International Mathematical Union. Od 1994 r. jest członkiem korespondentem Société Royale des Sciences de Liège, a od 2007 r. członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk. W 2012 r. w PAN objął funkcję przewodniczącego Komitetu Matematyki (od 2003 r. był wiceprzewodniczącym). W 1996 r. został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności, a od 2017 r. jest członkiem czynnym PAU. W latach 1985–1986 był prezesem Oddziału Krakowskiego Polskiego Towarzystwa Matematycznego. Był powoływany w skład komitetów redakcyjnych takich czasopism jak „Annales Polonici Mathematici” (od 1988 r., w latach 2006-2014 współredaktor, a w latach 2015-2017 redaktor naczelny czasopisma), „Commentationes Mathematicae” (od 1993 r.) , „East Journal on Mathematics” (od 1994 r.) oraz Bulletin Polish Acad. Sci. Math. (od 2003 r.).
Otrzymał wiele nagród, m.in. nagrody im. Stefana Mazurkiewicza oraz Stanisława Zaremby Polskiego Towarzystwa Matematycznego (1977,1989), nagrodę Wydziału III PAN (1985),kilka nagród Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Medal im. Władysława Orlicza nadany przez Wydział Matematyki i Informatyki Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu (2012). Jest doktorem honoris causa Université de Toulon et du Var (2003) oraz członkiem korespondentem Société Royale des Sciences de Liège (1994). Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1995,2011), oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2001).
Dodatkowe zainteresowania to muzyka klasyczna i piosenka francuska. Jest również miłośnikiem przyrody. Wolny czas lubi spędzać we własnym ogrodzie, pielęgnując krzewy i drzewa.
W kwietniu 2015 r. przeszedł na emeryturę w Uniwersytecie Jagiellońskim.
Źródło:
Kalendarium wydarzeń
Data | Rodzaj wydarzenia | Miejsce | Komentarz |
15/05/1944 | Urodzony(a) | Strzyżów | woj. podkarpackie |
1958 | Ukończenie szkoły podstawowej | Łańcut | |
1962 | Ukończenie szkoły średniej | Łańcut | I Liceum Ogólnokształcące im. Henryka Sienkiewicza |
1967 | Ukończenie studiów | Kraków | Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii UJ (który później przekształcił się w Wydział Matematyki i Fizyki UJ, a na koniec w Wydział Matematyki i Informatyki UJ) |
1967-1969 | Praca | Kraków | Oddział Krakowski Instytutu Maszyn Matematycznych w Warszawie |
1969-1972 | Ukończenie studiów | Kraków | studia doktoranckie w Instytucie Matematyki UJ |
1972 | Uzyskanie stopnia doktora | Kraków | Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii UJ |
1980 | Uzyskanie stopnia doktora habilitowanego | Kraków | Wydział Matematyki i Fizyki UJ |
1989 | Uzyskanie tytułu profesora | Kraków | nadany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej |
2003 | Nadanie tytułu Doktora Honoris Causa | Toulon | Université de Toulon et du Var (Francja) |
1972-2015 | Praca | Kraków | etatowy pracownik naukowy UJ |
2015 | Przejście na emeryturę | Kraków | Wydział Matematyki i Informatyki UJ |
Nagrody i odznaczenia
Publikacje
Doktoranci
1. Jan Sudolski: Silnie jedyna najlepsza aproksymacja w przestrzeniach metrycznych I, Wydział Matematyki i Fizyki UJ , 1986 |
2. Adam Wójcik: Silnie jedyna najlepsza aproksymacja w przestrzeniach metrycznych II, Wydział Matematyki i Fizyki UJ , 1986 |
3. Grzegorz Lewicki: Twierdzenie Bernsteina o letargu i aproksymacja wielomianowa w przestrzeniach funkcyjnych, Wydział Matematyki i Fizyki UJ , 1987 |
4. Mirosław Baran: Funkcja ekstremalna Siciaka i zespolona miara równowagi dla podzbiorów zwartych przestrzeni R, Wydział Matematyki i Fizyki UJ , 1990 |
5. Jerzy Szczepański: Zera wielomianów najlepszej aproksymacji, Wydział Matematyki, Fizyki i Informatyki UJ , 1999 |
6. Marta Kosek: Funkcja ekstremalna Siciaka zbiorów Julii w C^n, Wydział Matematyki i Fizyki UJ , 2000 |
7. Alicja Skiba: Funkcje quasi-analityczne na zbiorach algebraicznych, Wydział Matematyki i Informatyki UJ , 2004 |