Józef Meder

Dyscyplina: matematyka. Specjalność: analiza matematyczna.

Urodził się 11 marca 1905 r. w Przeworsku w rodzinie Aleksandra i Emilii z domu Nikodemowicz. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Przeworsku uczęszczał do gimnazjum realnego w Łańcucie (obecnie Liceum Ogólnokształcące im. H. Sienkiewicza w Łańcucie). W latach 1923–1929 studiował matematykę na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, pracując jednocześnie w okresie 1927–1929 na stanowisku asystenta w Katedrze Matematyki kierowanej przez prof. Stanisława Ruziewicza.  W 1932 r. uzyskał dyplom nauczyciela matematyki w szkołach średnich. Po studiach przez rok pracował jako nauczyciel matematyki w Poznaniu, a potem aż do wybuchu II wojny światowej w Inowrocławiu. W 1944 r. pracował w Siemiatyczach. W 1945 r. powrócił do Poznania, gdzie podjął pracę w charakterze nauczyciela w Gimnazjum im. Paderewskiego, uczestnicząc jednocześnie w konwersatorium prowadzonym przez prof. Władysława Orlicza. W 1947 r. uzyskał dyplom magistra filozofii na Uniwersytecie Poznańskim. W latach 1949–1953 był wykładowcą geometrii wykreślnej na Wydziale Rolniczo-Leśnym na tym uniwersytecie. Od 1953 r. pracował jako magister w Katedrze Matematyki Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Szczecinie (obecnie Instytut Matematyki Politechniki Szczecińskiej) na stanowisku zastępcy profesora, pełniąc także funkcję kierownika tej katedry. W 1958 r. uzyskał stopień doktora nauk matematycznych na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (do 1955 r. Uniwersytet Poznański) na podstawie rozprawy Sumowalność prawie wszędzie szeregów ortogonalnych, którą przygotował pod opieką prof. Władysława  O r l i c z a¹. W 1967 r. został profesorem nadzwyczajnym, a po uzyskaniu habilitacji w 1971 r. otrzymał tytuł profesora zwyczajnego.

Obszarem głównych jego zainteresowań naukowych były problemy z zakresu zbieżności i sumowalności prawie wszędzie szeregów ortogonalnych ogólnych i specjalnych oraz metody sumowalności szeregów liczbowych. Opublikował około 30 prac naukowych z tego zakresu.

Był założycielem Oddziału Szczecińskiego Polskiego Towarzystwa Matematycznego. W latach 1955–1965 pełnił funkcję prezesa tego oddziału. Był także redaktorem Zeszytów Naukowych Politechniki Szczecińskiej (Seria: Prace Monograficzne. Matematyka).

Zmarł 4 sierpnia 1975 r. w Szczecinie.

_________________________________________________________________

¹ Władysław Orlicz (1903–1990) – polski matematyk należący do tzw. lwowskiej szkoły matematycznej, profesor Uniwersytetu Poznańskiego, specjalista z zakresu analizy funkcjonalnej i szeregów ortogonalnych.

Źródło:

1. Słownik biograficzny matematyków polskich, S. Domoradzki, Z. Pawlikowska-Brożek, D. Węglowska (red.), Tarnobrzeg 2003, s. 156-157.
2. W. Orlicz: Matematyka w Ośrodku Poznańskim 1919–1969 [w:] Nauka w Wielkopolsce, Poznań 1973.
3. K. Szałajko: Wspomnienie o Kole Matematyczno-Fizycznym Studentów UJK we Lwowie, Wiadomości Matematyczne, t. 26, 1/1984.
4. http://lo-lancut.pl/

Opracował: Zbigniew Suraj