Zdzisław GrodzkiDziedzina: Informatyka Data urodzenia: 29/11/1930 Miejsce urodzenia: Filipowicze Data śmierci: 22/01/2015 Miejsce śmierci: Warszawa |
Życiorys
Dyscyplina: informatyka. Specjalność: matematyczne podstawy informatyki.
Urodził się 29 listopada 1930 roku w Filipowiczach w obwodzie brzeskim (obecnie Białoruś) jako syn Kazimierza i Bronisławy Grodzkich. Uczęszczał do Szkoły Powszechnej w Filipowiczach, a po zajęciu przez Rosjan w 1939 roku wschodniej części II Rzeczpospolitej naukę na poziomie podstawowym kontynuował na tajnych kompletach. Po zakończeniu II wojny światowej rodzice Z. Grodzkiego zmuszeni do wyjazdu osiedlili się w miejscowości Szóstka k. Radzynia Podlaskiego. Po ukończeniu szkoły powszechnej rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Międzyrzecu Podlaskim, które ukończył w 1951 roku. Po uzyskaniu matury rozpoczął studia matematyczne pierwszego stopnia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Łodzi, które ukończył w 1954 roku. W latach 1954-1958 był nauczycielem matematyki w Liceum Ogólnokształcącym im. ks. A. J. Czartoryskiego w Puławach. W 1958 roku rozpoczął magisterskie studia uzupełniające na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, które ukończył w roku 1961. Stopień magistra matematyki uzyskał na podstawie pracy zatytułowanej "Ciągła zależność rozwiązań równania różniczkowego pierwszego rzędu z opóźnionym argumentem od warunków początkowych", której promotorem był prof. Adam B i e l e c k i 1.
W latach 1961–63 pracował na stanowisku asystenta w Zespołowej Katedrze Matematyki UMCS, kierowanej przez prof. Adama Bieleckiego. W 1963 r. podjął pracę w charakterze asystenta prof. A. Bieleckiego w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej w Lublinie, która została powołana do życia w 1953 r. W wyniku jej dość dynamicznego rozwoju najpierw została ona przemianowana na Wyższą Szkołę Inżynierską, a następnie w Politechnikę Lubelską.
Po ukończeniu studiów doktoranckich na Uniwersytecie Warszawskim i przygotowaniu rozprawy doktorskiej nt. "Formalizacja oraz badanie podstawowych własności pewnej klasy algorytmów", której promotorem był doc. dr hab. Zdzisław P a w l a k 2, uzyskał w dniu 19 czerwca 1971 roku w Instytucie Matematycznym PAN w Warszawie stopień doktora nauk matematycznych. Za rozprawę Z. Grodzki otrzymał nagrodę Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki. W 1982 roku Rada Naukowa Instytutu Matematyki Politechniki Warszawskiej, po przeprowadzonym kolokwium nadała mu 24 listopada 1982 roku stopień doktora habilitowanego w zakresie matematycznych podstaw informatyki.
Z. Grodzki był organizatorem i wieloletnim kierownikiem Katedry Matematyki Stosowanej na Politechnice Lubelskiej. W latach 1976–80 kierował Problemem Międzyresortowym I-3, zleconym przez Instytut Podstaw Informatyki PAN w Warszawie, a w latach 80-tych razem ze swoim zespołem uczestniczył w Centralnym Programie Badań Podstawowych (CPBP). Wraz z kolejnymi awansami naukowymi następowały awanse zawodowe Z. Grodzkiego. W 1977 roku otrzymał w Politechnice Lubelskiej stanowisko docenta kontraktowego, następnie w 1983 roku – docenta, a w 1990 roku – profesora nadzwyczajnego.
Zainteresowania naukowe Z. Grodzkiego skupiały się głównie wokół problemów z zakresu matematycznych podstaw informatyki, w tym w szczególności dotyczyły systemów iteracyjnych będących modelami rejestrów przesuwających oraz ich sieci. Jest autorem lub współautorem 34 artykułów naukowych opublikowanych w renomowanych czasopismach polskich lub zagranicznych. Z. Grodzki jest promotorem 5 zakończonych przewodów doktorskich.
W roku 1996 Z. Grodzki uruchomił na Politechnice Lubelskiej czterosemestralne Podyplomowe Studium Matematyki z Elementami Informatyki Teoretycznej dla nauczycieli, które było realizowane przez 10 lat i po jego ukończeniu prawie 300 nauczycieli uzyskało uprawnienia do nauczania informatyki w szkołach podstawowych i gimnazjach.
W roku 2002 Z. Grodzki przeszedł na emeryturę, ale mimo to nadal utrzymywał stały kontakt ze swoimi z wychowankami oraz pracownikami Katedry Matematyki Stosowanej. Żywo interesował się zarówno rozwojem naukowym wychowanków, jak i planami organizacyjnymi katedry.
Z. Grodzki był, zdaniem jego najbliższych współpracowników i przełożonych, człowiekiem zasłużonym dla matematyki, dla lubelskiego środowiska matematycznego i informatycznego oraz w sposób oczywisty dla Politechniki Lubelskiej. Był osobą niezwykle pracowitą, skromną, uczynną i ufną zarówno w stosunku do swoich współpracowników, jak i studentów.
Z. Grodzki zmarł 22 stycznia 2015 roku w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu w Nałęczowie.
______________________________________
1Adam F. Bielecki (1910 - 2003) - polski matematyk specjalizujący się w analizie matematycznej oraz podstawach geometrii.
2Zdzisław I. Pawlak (1926–2006) - polski matematyk, informatyk, twórca teorii zbiorów przybliżonych, członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk.
Źródło:
J.J. Szuster: Profesor Zdzisław Grodzki w oczach uczniów i współpracowników ANTIQUITATES MATHEMATICAE, Vol. 15(1) 2021, p. 221–241. doi: 10.14708/am.v15i1.7091
Kalendarium wydarzeń
Data | Rodzaj wydarzenia | Miejsce | Komentarz |
29/11/1930 | Urodzony(a) | Filipowicze | obwód brzeski (obecnie Białoruś) |
1961 | Ukończenie studiów | Lublin | Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej |
1971 | Uzyskanie stopnia doktora | Warszawa | Instytut Matematyczny PAN |
1982 | Uzyskanie stopnia doktora habilitowanego | Warszawa | Politechnika Warszawska (Instytut Matematyki) |
2002 | Przejście na emeryturę | Lublin | Politechnika Lubelska |
22/01/2015 | Zmarł(a) | Warszawa |
Publikacje
Doktoranci
1. Jerzy Żurawiecki: K-maszyny boolowskie , 1978 |
2. Marek Łatko : Synteza faktorów maksymalnych w grafach de Bruijna , 1987 |
3. Janusz Szuster: Analiza systemów iteracyjnych ze sterowaniem , 1991 |
4. Jerzy Mycka : O równoważnościach kilku klas algorytmów markowo-podobnych , 1996 |
5. Paweł Wlaź : Analiza automatów komórkowych , 1997 |