Antoni Jerzy PardałaDziedzina: Matematyka Data urodzenia: 28/01/1949 Miejsce urodzenia: Piołunka Powiat: jędrzejowski |
Życiorys
Motto: Kto nie wie, skąd przychodzi i komu siebie zawdzięcza,
ten nie odkryje też, dokąd powinien iść.
[Franz Kampfbaus]
Dyscyplina: matematyka. Specjalność: dydaktyka matematyki.
Urodził się 28 stycznia 1949 r. w Piołunce1, gmina Sędziszów, powiat jędrzejowski2, woj. świętokrzyskie, w rodzinie rolniczej Jana i Stanisławy z domu Siodłak. Szkolną edukację rozpoczął w klasach łączonych w czteroklasowej Szkole Podstawowej w Piołunce. Dalszą edukację kontynuował w Szkole Podstawowej w Krzcięcicach, którą ukończył w 1963 r. Jest absolwentem Liceum Ogólnokształcącego w Szczekocinach, które ukończył w 1967 r. Studia na kierunku matematyki odbył w latach 1967–1971 na Wydziale Matematyki, Fizyki i Wychowania Technicznego WSP w Rzeszowie. Za wyniki w studiowaniu otrzymywał stypendium naukowe. We wrześniu 1970 r. przebywał trzy tygodnie na praktyce zagranicznej w Pädagogische Hochschule Güstrow w Niemieckiej Republice Demokratycznej. Z ramienia uczelni opiekunem tej praktyki grupy dziewięciu studentów IV roku matematyki był doc. dr Tadeusz Rumak – kierownik Zakładu Metodyki Matematyki (później Zakładu Dydaktyki Matematyki), która miała wiele kształcących aspektów. Każdy praktykant mógł poznać niemieckie doświadczenia, koncepcję kształcenia i przygotowania studentów do zawodu nauczyciela matematyki. Z dużym zainteresowaniem oglądał u nich komputery i możliwości ich wykorzystywania. Kolejną „wartością dodaną” była radość praktykantów z możliwości poznania pewnych tajników nauki programowania. Pracę magisterską pt.: Wariacja funkcji jednolistnych, której promotorem był dr Grzegorz Staszewski, obronił w czerwcu 1971 r. i uzyskał stopień mgr matematyki.
W 1981 r. uzyskał stopień doktora nauk matematycznych w zakresie ich dydaktyki na Wydziale Matematyczno–Fizyczno–Technicznym WSP (obecnie Uniwersytet Pedagogiczny) im. KEN w Krakowie na podstawie rozprawy doktorskiej pt.: Pewne dydaktyczne problemy związane z interwencją nauczyciela w toku rozwiązywania matematycznych zadań przez uczniów. Prof. dr Anna Zofia K r y g o w s k a3, profesor zwyczajny WSP im. KEN w Krakowie, twórca współczesnej dydaktyki matematyki jako dyscypliny naukowej i Krakowskiej Szkoły Naukowej Dydaktyki Matematyki, była promotorem rozprawy.
Dnia 5 października 1988 r. rozpoczął roczny staż naukowy u matematyków w Naukowo–Badawczym Instytucie Treści i Metod Nauczania Akademii Nauk Pedagogicznych (później przekształconej w Rosyjską Akademię Pedagogiczną) w Moskwie. Po zakończeniu stażu naukowego uzyskał zgodę Rady Naukowej tego Instytutu na rozpoczęcie indywidualnych studiów habilitacyjnych. Jego konsultantami naukowymi byli profesorowie Г. В. Д о р о ф е е в4 oraz И. Ф. Ш а р ы г и н5. Po ukończeniu tych studiów i spełnieniu wszystkich warunków formalnych został dopuszczony do publicznej obrony rozprawy habilitacyjnej pt.: Формирование пространственного воображения учащихся при обучении математике в средней школе (с учетом специфики школы Республики Польша), która odbyła się dnia 5 listopada 1993 r. w Instytucie Szkoły Ogólnokształcącej Rosyjskiej Akademii Pedagogicznej w Moskwie. Uzyskany stopień naukowy doktor habilitowany nauk pedagogicznych został zatwierdzony dnia 18 lutego 1994 r. przez Wyższy Atestacyjny Komitet Federacji Rosyjskiej. Po jego nostryfikacji w Polsce przez Ministerstwo Edukacji Narodowej dnia 17 marca 1994 r. uzyskał stopień naukowy doktor habilitowany nauk pedagogicznych w zakresie dydaktyki matematyki.
Głęboką wiedzę ogólną i matematyczną, umiejętności i kompetencje matematyczne, doświadczenie pedagogiczne i organizacyjne zdobył między innymi od profesjonalnych, wymagających szkolnych i akademickich nauczycieli, od wybitnych promotorów naukowych i recenzentów, od swoich Mistrzów matematyki oraz innych dziedzin nauki i kultury, którzy ukształtowali jego osobowość i image nauczyciela akademickiego. W okresie od 1 X 1971 r. do 30 IX 1995 r. pracował jako nauczyciel akademicki w Katedrze Matematyki (przekształconej później w Instytut Matematyki) na Wydziale Matematyki, Fizyki i Wychowania Technicznego w WSP w Rzeszowie kolejno na stanowiskach: asystent stażysta, asystent, starszy asystent, adiunkt. Jako asystent stażysta został skierowany na roczne asystenckie studia przygotowawcze (staż naukowy) do Zakładu Dydaktyki Matematyki w Instytucie Matematyki WSP w Krakowie, które łączył z praktyką w charakterze nauczyciela matematyki w V LO im. Augusta Witkowskiego w Krakowie. Pracował w latach 1972–1978 jako nauczyciel matematyki w III LO w Rzeszowie. W latach 1982–1994 prowadził zajęcia dydaktyczne na kursach doskonalenia zawodowego nauczycieli matematyki w ODN IKN w Rzeszowie. Od 1 V 1985 r. do 31 VIII 1988 r. pełnił funkcję kierownika Zakładu Dydaktyki Matematyki Instytutu Matematyki WSP w Rzeszowie. W 2001 r. został egzaminatorem Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w Krakowie w zakresie egzaminu maturalnego z matematyki. Pracując w WSP w Rzeszowie aktywnie wspomagał kształcenie nauczycieli matematyki na studiach dziennych, zaocznych i podyplomowych. Współpracował z nauczycielami matematyki szkół podstawowych i średnich Rzeszowa, którzy byli nauczycielami matematyki szkoły ćwiczeń WSP w Rzeszowie, dla potrzeb realizacji ćwiczeń z dydaktyki matematyki. Wielokrotnie był opiekunem praktyk pedagogicznych (śródrocznej lub ciągłej przedmiotowo – metodycznej) studentów matematyki specjalności nauczycielskiej WSP w Rzeszowie. W ramach prowadzonych badań naukowych własnych lub zespołowych z dydaktyki matematyki współpracował z nauczycielami matematyki, którzy wyrazili taki akces, ze szkół Podkarpacia lub innych regionów Polski.
Od 1 X 1995 r. pracował na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Katedrze Matematyki, która była jednostką organizacyjną w strukturze Wydziału Budowy Maszyn i Lotnictwa, Wydziału Zarządzania i Marketingu, a obecnie Wydziału Matematyki i Fizyki Stosowanej Politechniki Rzeszowskiej im. I. Łukasiewicza. W latach 1995–2001 kierował Zespołem Dydaktyki Matematyki. Był współautorem wniosku o uruchomienie studiów matematycznych i autorem wniosku o uruchomienie studiów podyplomowych kwalifikacyjnych z matematyki w Politechnice Rzeszowskiej. Ponadto był członkiem ciał kolegialnych, przewodniczącym Senackiej Komisji ds. Nauczania w PRz, pełnomocnikiem rektora ds. praktyk studenckich Wydziału Matematyki i Fizyki Stosowanej PRz. Pełniąc tę funkcję od pracowników Działu Kształcenia PRz oczekiwał dbałości o image Uczelni oraz profesjonalizmu, mobilności i zaangażowania we współdziałaniu przy organizowaniu współpracy ze szkołami, nauczycielami matematyki i nauczycielami informatyki, co było niezbędne dla rzetelnego przygotowania praktyk dla studentów matematyki specjalności nauczycielskiej WMiFS PRz. Opracował do akceptacji m.in. takie dokumenty: 1) ramowy program praktyki i wytyczne dla studentów matematyki do praktyki śródrocznej i przedmiotowo – metodycznej w szkole podstawowej, gimnazjum i w szkołach ponadgimnazjalnych, 2) wymagania do egzaminu licencjackiego dla studentów matematyki specjalności nauczycielskiej WMiFS PRz, 3) zagadnienia do egzaminu magisterskiego dla studentów matematyki specjalności nauczycielskiej WMiFS PRz z zakresu przedmiotów kształcenia nauczycielskiego: dydaktyki matematyki, dydaktyki informatyki, wykładu monograficznego z geometrii szkolnej, seminarium z rozwiązywania zadań matematycznych i technologii informacyjnej oraz seminarium magisterskiego. Wspomagał kształcenie matematyczne studentów różnych kierunków studiów PRz, w szczególności na kierunku matematyka i informatyka. Wszelkie jego zajęcia dydaktyczne z różnych przedmiotów matematycznych, z dydaktyki matematyki i dydaktyki informatyki oraz seminarium dyplomowe dla studentów matematyki, które prowadził, cechowało: 1) rzetelne przygotowanie merytoryczne i dydaktyczne do realizowanych treści, wskazywanie ich aplikacji, 2) motywowanie potrzeby dbałości o poziom i jakość kształcenia matematycznego dla potrzeb ich profesji i przyszłości. W działalności zawodowej najpierw był wymagający wobec siebie, ale także wymagający i życzliwy zawsze dla studentów i współpracowników. Skrupulatnie przestrzegał ich prawa, zasady savoir-vivru, kultury i etyki akademickiej.
Aktywnie angażował się w realizację zadań różnych komisji i zespołów na rzecz współpracy z ogólnopolskim bądź regionalnym środowiskiem akademickim i matematycznym, środowiskiem nauczycieli matematyki i uzdolnionej matematycznie młodzieży szkolnej jako członek: Komisji Akredytacyjnej Uczelni Technicznych, Rady Programowej Ogólnopolskich Konferencji Nauczania Matematyki w Uczelniach Technicznych, zespołu kierunkowego Matematyka Centralnego Ośrodka Metodycznego Studiów Nauczycielskich, Komisji Dydaktyki Matematyki PTM. W latach 2003–2005 był prezesem ORz PTM. Wcześniej i wówczas organizował odczyty matematyczne dla członków PTM i nauczycieli matematyki, aktywnie zabiegał o powołanie KO Olimpiady Matematycznej w Rzeszowie. Był członkiem komitetu programowego wielu międzynarodowych lub ogólnopolskich konferencji naukowych dotyczących problemów kształcenia matematycznego uczniów i studentów, bądź ogólnopolskich Szkół Dydaktyki Matematyki.
Specjalizuje się w zakresie dydaktyki matematyki. Posiada publikacje i prowadzi badania dotyczące problemów: interakcji teorii i praktyki nauczania matematyki, czyli: jak uczyć „uczenia się matematyki” na różnych poziomach kształcenia matematycznego, analiza i terapia trudności w nauczaniu i uczeniu się matematyki; kierunki badań rozwijania i diagnozowania widzenia matematycznego, wyobraźni przestrzennej uczniów i studentów oraz ich kultury matematycznej; diagnoza i ewaluacja osiągnięć uczniów i studentów z matematyki; jaka matematyka i nauczanie matematyki dla potrzeb przyszłości?; kształcenie matematyczne studentów w uczelniach politechnicznych a reforma systemu edukacyjnego w Polsce; modernizacja praktyki kształcenia matematycznego uczniów i studentów w różnych krajach i tradycjach kulturowych; kształcenie i doskonalenie nauczycieli matematyki; innowacje dydaktyczne nauczycieli matematyki i twórczość w nauczaniu matematyki; wykorzystywanie technologii informacyjnych i informatycznych w praktyce nauczania matematyki. W okresie pracy w Katedrze Matematyki Politechniki Rzeszowskiej im. I. Łukasiewicza brał udział w realizacji badań naukowych z zakresu dydaktyki matematyki, których był kierownikiem. Oto przykłady tematów badawczych realizowanych w Katedrze Matematyki Wydziału Matematyki i Fizyki Stosowanej PRz w latach 2010–2014:
Był uczestnikiem wielu międzynarodowych konferencji naukowych o tematyce dotyczącej aktualnych problemów nauczania matematyki organizowanych m.in. przez CIEAEM, bądź uniwersytety Federacji Rosyjskiej i innych państw. Uczestniczył też w wielu ogólnopolskich konferencjach naukowych, bądź dydaktycznych i Szkołach Dydaktyki Matematyki. W ramach międzynarodowej współpracy naukowej wyjeżdżał m.in. do prestiżowych uniwersytetów Federacji Rosyjskiej, Ukrainy i Kazachstanu.
Autor wielu publikacji z dydaktyki matematyki w języku polskim, rosyjskim i angielskim: monografii, artykułów, udziałów w książkach dotyczących nauczania matematyki i innych. Promotor prac licencjackich i magisterskich studentów matematyki, a także współautor publikacji swoich młodszych współpracowników, bądź ich życzliwy mentor. Był recenzentem 4 prac habilitacyjnych i 1 pracy doktorskiej w Federacji Rosyjskiej oraz 3 prac doktorskich w Polsce, a także kilkudziesięciu prac i artykułów naukowych proponowanych do publikacji. Za wyniki swojej pracy nagradzany był przez rektora WSP w Rzeszowie i Politechniki Rzeszowskiej im. I. Łukasiewicza. Nie posiada odznaczeń państwowych. Przeszedł na emeryturę 30 VI 2014 r. Nadal aktywnie pracuje naukowo i prowadzi zajęcia dydaktyczne ze studentami uczelni prywatnej.
Będąc na emeryturze jego aktywność dydaktyczna i naukowa koncentruje się na recenzowaniu prac naukowych, utrwalaniu więzi i współpracy naukowej z pracownikami naukowymi ze środowiska matematyków i dydaktyków matematyki z wybranych uczelni krajowych (uniwersytetów i politechnik) oraz zagranicznych, a także na podtrzymywaniu kontaktów ze środowiskiem nauczycieli matematyki i informatyki szkół średnich. Ponadto od kilku lat jest nieprzerwanie ekspertem NCBR - Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, a także jako Expert in QS World University Rankings.
Źródłem regeneracji jego sił są podróże, biografie sławnych ludzi, muzyka klasyczna, pływanie, ogródek działkowy i powroty w rodzinne strony.
Poniższe zdjęcie dokumentuje skład osobowy KDM PTM, w której społecznie pracował na rzecz ulepszania i modernizowania nauczania matematyki uczniów i studentów w Polsce.
Członkowie Komisji Dydaktyki Matematyki PTM powołanej 1 IX 2003 roku przez ZG PTM: Ryszard Pawlak (UŁ, Łódź), Bogdan Nowecki (AP, Kraków), Wacław Zawadowski (AP, Siedlce), Jan Konior (UŚ, Katowice), Henryk Kąkol (AP, Kraków), Antoni Pardała (PRz, Rzeszów), Maria Korcz (UAM, Poznań), Gustaw Treliński( AŚ, Kielce), Stefan Turnau (UR, Rzeszów).
Kolejne zdjęcie odsłania radość ze spotkania się z profesorem Erichem Wittmannem, wybitnym niemieckim dydaktykiem matematyki i autorem między innymi „metody problemów tworzących” w nauczaniu uczniów rozwiązywania zadań matematycznych, którego prace wnikliwie studiował i wykorzystywał przy pisaniu rozprawy doktorskiej.
Prof. Dr. Dr.h.c. Erich Ch. Wittmann, TU Dortmund i Antoni Pardała, II International Scientific Conference Mathematical Transgressions, Pedagogical University of Cracow, 2015.
Ostatnie zdjęcie dokumentuje współpracę naukową z Moscow State Pedagogical University, Togliatti State University (Russian Federation) i M. Auzeov South State Kazakhstan University.
Roza A. Uteeva (Togliatti), President of the organizing committee VII International Scientific Conference “Mathematical, Education. Culture”, Togliatti State University, Togliatti, April 2015; (od lewej strony): Mansour F. Gilmullin (Yelabuga), Antoni Pardała (Rzeszów), Vladimir A. Smirnov (Moscow), Nurgali K. Ashirbayev (Shymkent).
1 Zob.: www.sedziszow.info/piolunka.php
2 Zob.: S. Borkiewicz, Z. Linowski: Monografia historyczna i gospodarcza powiatu jędrzejowskiego, Kielce 1937.
3 Anna Zofia Krygowska (1904–1988) – doctor honoris causa AP im. KEN w Krakowie, wybitny ekspert nauczania matematyki.
4 Дорофеев Георгий Владимирович (1938–2008) – доктор физико-математических наук, профессор; выдающийся математик, педагог и методист. Создал научную школу “Математика для каждого”. В честь его памяти проводятся раз в два года международные конференции “Традиции гуманизации в образовании” (сайт конференции: http://humanisation.ru). Автор более 150 публикаций и 70 учебных пособий.
5 Шарыгин Игорь Фёдорович (1937 - 2004) - профессор МГУ, математик и педагог, специалист по элементарной геометрии, популяризатор науки, член редколлегии журнала Квант. Автор книг : Problems in Plane Geometry, Problems in Solid Geometry, учебников и пособий для школьников, ряда статей и выступлений о кризисе образования в России. Подробнее на : https://eek.diary.ru/p148941323.htm
Źródło:
Kalendarium wydarzeń
Data | Rodzaj wydarzenia | Miejsce | Komentarz |
28/01/1949 | Urodzony(a) | Piołunka, jędrzejowski | |
1963 | Ukończenie szkoły podstawowej | Krzcięcice | |
1967 | Ukończenie szkoły średniej | Szczekociny | liceum ogólnokształcące |
1971 | Ukończenie studiów | Rzeszów | WSP w Rzeszowie |
1981 | Uzyskanie stopnia doktora | Kraków | WSP w Krakowie |
1994 | Uzyskanie stopnia doktora habilitowanego | Moskwa | Instytut Szkoły Ogólnokształcącej Rosyjskiej Akademii Pedagogicznej |
1971-1995 | Praca | Rzeszów | Katedra Matematyki (Instytut Matematyki) WSP w Rzeszowie |
1995-2014 | Praca | Rzeszów | Katedra Matematyki Politechniki Rzeszowskiej |
2014 | Przejście na emeryturę | Rzeszów |
Nagrody i odznaczenia
Publikacje